Η' ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΕΜΠΤΗ 29/ 1/ 2015 Γ΄ΣΑΙΖΟΝ (γ΄S)

Την Πέμπτη 29/1/2015  5.00 - 7.00 μ.μ. η συζήτηση συνεχίζεται.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης έδωσε επίσημα πλέον την σκυτάλη στον Ιωάννη Παρασκευόπουλο, ώστε να ακολουθήσουμε νέα μονοπάτια
που δημιουργήθηκαν… "πατώντας" στους καταστασιακούς. Επομένως θα ξαναναφερθούμε στους ΤΙΚΚΟΥΝ,
3ο ΜΕΡΟΣ (TIQQUN)

Θέματα που θα μας απασχολήσουν γενικότερα:
-Η νόρμα, η δύναμη των κανόνων και η βιοεξουσία (Φουκώ, Κανγκιλέμ)
-Το τέλος της έννοιας άνθρωπος
-Προς το νέο υποκείμενο
-Η κοινωνία του θεάματος: Κατανάλωση/θέαμα/ψευδο-ηδονισμός
-Το ολοκληρωτικό καθεστώς/ η σύγχρονη κοινωνία και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης

με προσκεκλημένους   φίλους που θα είναι μαζί μας στο στούντιο του beton7artradio,
στην (( γ΄S)-season) των City Travellers.

Στην συγκεκριμένη 8η εκπομπή, η συζήτηση θα κινηθεί στην συμπαιγνία ανάμεσα στον ρασιοναλισμό και τον δημοκρατικό ανθρωπισμό στην εποχή της νεωτερικότητας καθώς και για την κριτική των εννοιών αυτών με βάση την σύγχρονη ριζοσπαστική θεωρία (Tiqqun).

Με αφορμή ένα σκίτσο του Daumier

[Nadar elevating Photography to the height of Art, published 1862, Honore Daumier (1808-79) / Private Collection / The Stapleton Collection / The Bridgeman Art Library]
[1858: Parisian-born Nadar (Felix Toumachon) became the first person to take aerial photographs, using a huge balloon that he built called Le Géant (The Giant). In 1874 Nadar lent his portrait studio in Paris to the Impressionists, making the first Impressionist show possible.]

από την εργασία της  Ιωάννας Μακαβέι (φοιτήτριας του Τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της ΑΣΚΤ, στο πλαίσιο ενός σεμιναριακού μαθήματος του Κώστα Ιωαννίδη) και στοιχεία που θα μας αναφέρει για τον συλλογισμό της,  θα έχουμε την ευκαιρία να κατανοήσουμε καλύτερα τις απαρχές τέτοιων προβληματισμών.

με άκρως ερευνητική διάθεση
και πάντοτε σε συνάρτηση με το σήμερα…

Γιάννης Παρασκευόπουλος (Σύναψις Community) 
Κατερίνα Αθανασίου,
Αντώνης Λακίδης,
στην μουσική Λουκάς Δημητρέλλος.

...................................................................
μας ακούτε live στο Beton7artradio.gr
 
.......................................................................
Αρχεία προηγούμενων εκπομπών:

http://www.beton7artradio.gr/index.php/en/producers/item/62-city-travellers

Καλησπέρα,
σας στέλνω 3 φωτογραφίες ενωμένες σε μια: στα αριστερά είναι η φυλακή  Presidio modelo στο Isla de la Juventud της Cuba, χτισμένη το  1926 και στα δεξιά το Crystal Palace του Joseph Paxton που χτίστηκε το 1851.



Ευχαριστώ,
Ιωάννα Μακαβέϊ

«[…] Η κοσμική θρησκεία της Δύσης είναι αμφίπλευρη. Πλάι στην ευγενή και ιδεώδη πλευρά της, τα ανθρώπινα δικαιώματα, στέκεται εξαρχής η πραγματιστική και πεζή πλευρά: ο ωφελιμισμός. Ο ιερός κι ο ανίερος άνθρωπος, ο άνθρωπος ως υποκείμενο δικαιωμάτων και ο άνθρωπος ως αντικείμενο αγοραπωλησιών, ο άνθρωπος ως σκοπός κι ο άνθρωπος ως μέσον κι εργαλείο αποκόμισης κέρδους συνυπάρχουν σαν δυο σιαμαίοι αδελφοί. Ποια είναι η μεταξύ τους σχέση; [...] Ο ωφελιμισμός αποτελεί το βάθρο της δυτικής σκέψης και γενικότερα κάθε σκέψης που έχει έρθει σε ρήξη με το θρησκευτικό και το παραδοσιοκρατικό υπόβαθρο. Η άλλη όψη της νεωτερικότητας βρίσκεται ακριβώς στην κριτική του ωφελιμισμού. Αυτή η κριτική απέτυχε, δεν έβγαλε κάπου, δεν προσέφερε ένα ικανοποιητικά σαφές εναλλακτικό παράδειγμα’, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι υπαρκτή. [...] Ταλαντευόμαστε ανάμεσά τους και στηριζόμαστε στη μια πλευρά για να καταγγείλουμε την άλλη και μου φαίνεται μάταιο να ελπίζουμε ότι η μια μπορεί να βασιλέψει χωρίς την άλλη. Διότι βλέπω ξεκάθαρα το κοινό τους σημείο, αυτό που ενώνει αυτές τις δυο όψεις. Είναι η λατρεία του Ατόμου, ενός Ατόμου ρεαλιστικού υπολογιστή από τη μια μεριά και την ίδια στιγμή φορέα δικαίου από την άλλη. […]»


http://dangerfew.blogspot.gr/2015/01/blog-post_26.html

SHANNON THARP

UPSTATE

Walking alone in a new city last night,
I saw two rabbits hunched in a copse of trees,
and the only thing I could think to think was,
“I want so much for this to mean I can stay.”

There's only so much deconstruction one can
take before everything starts to make sense—
an airport, some traffic, anxiety, songs,
then a room where someone goes and says it: love.

Of all the flowers you could've chosen, you
went and chose a handful of orange poppies
from the field in which I'm neither sorry
nor ashamed to've sat with you in Autumn.

Sometimes you just sheer get lost in the pictures
you've designated memory, the postcards
you've labeled motives, etymology, light,
a mirror, three lemons, his face, an orchard.

What pushes through vacancy to waking life
doesn't struggle as much as it hurts awhile
in its trying, 'til a knowing arrives as
two green leaves beside each other on canvas.

I keep saying, “It's as if I'm speaking just
next to something to someone who's almost gone,”
and you keep telling me you can't understand,
though you don't give up or leave—you keep talking.

Somewhere in New York the clouds are behaving
in a way that suggests snow, the silos near
the city's lakeshore a kind of wall against
good cold's inevitable muscle and brain.

I remember reading We are to collect
nothing in a poem that was written here
five years before I was born, and now I'm here
with nothing but some clothes and books to my name.

In 1983, A.R. Ammons wrote
of long uninteresting walks—“Momentous
and trivial, I / walk along the lake cliff”
is how he phrased it in Lake Effect Country.

I walk to remember the way the light was
when it first broke out of some structure, saying,
“This is a house in which you will never live
always waiting for whatever's in your blood.”

If I could hold off the landscape that's trying
to kill me, or if I could force the day out
of my mind long enough to attempt reason,
maybe then I could stand to watch love approach.

The truth is, you know as well as I know that
I don't know how to hold my mouth in pictures,
the only way I can think is with my hands,
and whatever I was before hearing's gone.

A paper airplane made from a train schedule—
this isn't how I wanted to think of you
for whom I measure myself against each word.
So goodbye from the meanwhile's wait-and-see drag.


http://www.typomag.com/issue20/tharp.html