Ι΄ ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΕΜΠΤΗ 26 / 2 / 2015 Γ΄ΣΑΙΖΟΝ (γ΄S)

live στο
http://www.beton7artradio.gr/index.php/en/?tmpl=popup

η συζήτηση συνεχίζεται.
με τον
Κωστή Σταφυλάκη, Θεωρητικό Τέχνης και εικαστικό, ο οποίος έχει επιμεληθεί το βιβλίο:
"Το πολιτικό στη σύγχρονη τέχνη"
Συλλογικό έργο
επιμέλεια: Γιάννης Σταυρακάκης, Κωστής Σταφυλάκης
Εκκρεμές, 2008

στα θέματα που ανοίχθηκαν με τον
Γιάννη Σινιόρογλου, εικαστικό και ιδρυτικό μέλος της ομάδας Campus Novel, στην προηγούμενη εκπομπή και θα είναι πάλι μαζί μας.

...μία ανοιχτή αιωρούμενη κατασκευή καλλιτεχνικής πρακτικής από την μία
και μια κοινότητα με έδαφος, συγκεκριμένη πολιτική θέση, καταγωγή και την ενσάρκωση μιας ιδεολογίας, από την άλλη..

ανοίχθηκε ένα δύσκολο θέμα που ίσως να πηγαίνει και προς

¨το οντολογικό στέκεται σχεδόν και κοιτά μια σύγχρονη αδόμητη κατάσταση σε διάχυση¨ χωρά η ιδέα;..

Χρονικό παράδοξο

Χρονικό παράδοξο είναι μια θεωρητική παράδοξη κατάσταση που συμβαίνει λόγω του ταξιδιού στο χρόνο. Ένας χρονοταξιδιώτης πηγαίνει στο παρελθόν, και κάνει κάτι που θα τον εμπόδιζε να ταξιδέψει στο χρόνο από την αρχή. Αν δεν ταξιδέψει πίσω στο χρόνο, δεν κάνει τίποτα που θα τον εμπόδιζε να ταξιδέψει στο παρελθόν, οπότε το το ταξίδι στο χρόνο θα ήταν πιθανό γι'αυτόν. Ωστόσο, εάν πήγαινε πίσω στο χρόνο και έκανε κάτι που θα τον έκανε να μην κατασκευάσει μία χρονομηχανή δεν θα ταξίδευε στο χρόνο πράγμα που θα τον έκανε να κατασκευάσει μία, να ταξιδέψει πίσω και να μην την κατασκευάσει.
Ένα τυπικό παράδειγμα αυτού του τύπου είναι το παράδοξο του παππού, όπου κάποιος ταξιδεύει πίσω στο χρόνο για να σκοτώσει τον παππού του πριν εκείνος κάνει απογόνους. Αν επιτύχει, ένας από τους γονείς δεν θα υπήρχε ποτέ και ο ίδιος δεν θα υπήρχε επίσης. Αυτό θα ήταν απίθανο γι'αυτόν να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο, κάνοντας το απίθανο να σκοτώσει τον παππού του, ο οποίος θα συνέχιζε να κάνει απογόνους και να επαναφέρει την κατάσταση. Αλλά αν αποτύχει, ο παππούς θα ζούσε και θα έκανε απογόνους. Αυτό έχει την ίδια επιρροή και στις δύο περιπτώσεις.

Η αρχή της αυτο-συνοχής του Νόβικοφ
Η αρχή της αυτο-συνοχής του Νόβικοφ λέει πως οτιδήποτε κάνει ένας χρονοταξιδιώτης στο παρελθόν πρέπει να είναι μέρος της ιστορίας, οπότε αν και ο χρονοταξιδιώτης μπορεί να έχει μία αιτιολογική επιρροή στα γεγονότα του παρελθόντος, είναι απίθανο για τον χρονοταξιδιώτη να αλλάξει την ιστορία. Οπότε, για παράδειγμα, κάθε προσπάθεια του ταξιδιώτη να σκοτώσει έναν από τους προγόνους του πριν γίνουν γονείς θα ήταν καταδικασμένη να αποτύχει για οποιονδήποτε λόγο (πιθανόν το όπλο να μην λειτουργούσε, ή ο ταξιδιώτης θα άλλαζε γνώμη), οπότε το παράδοξο του παππού θα εμποδιζόταν. Αυτή η θεωρία, ωστόσο, είναι ικανή να προκαλέσει το παράδοξο bootstrap.

Οντολογικό παράδοξο
Γνωστό και ως "Παράδοξο bootstrap, ένα οντολογικό παράδοξο προκύπτει όταν ένα άτομο ή αντικείμενο στέλνεται στο χρόνο και ανακτάται από ένα άλλο άτομο, του οποίου οι πράξεις οδηγούν στο αρχικό άτομο ή αντικείμενο πίσω στην εποχή από όπου ήρθε στην αρχή, δημιουργώντας έτσι έναν ατέρμονα βρόχο χωρίς διακριτή πηγή.

Παράδοξο του προορισμού
Το παράδοξο του προορισμού είναι παρόμοιο με το οντολογικό παράδοξο στο οποίο η αιτία οδηγεί στο αποτέλεσμα που οδηγεί πίσω στην αρχική αιτία. Η βασική πηγή του παράδοξου του προορισμού είναι παρόμοιο με την αυτοεκπληρούμενη προφητεία: το κίνητρο για το οποίο ο χρονοταξιδιώτης ταξιδεύει στο χρόνο οφείλεται τελικά σε λάθος του χρονοταξιδιώτη, λόγω της απόφασης του να ταξιδέψει στο χρόνο από την αρχή. Οι ιστορίες που περιέχουν το παράδοξο του προορισμού συχνά περιέχουν μία αισθήση ειρωνείας - ο χρονοταξιδιώτης μπορεί να πάει πίσω στο χρόνο για να αλλάξει κάτι αλλά οι πράξεις του ακούσια οδηγούν στην ακριβή κατάσταση που ενέπνευσε τον ταξιδιώτη να πάει πίσω και να αλλάξει τα πράγματα. Έτσι, τίποτα δεν αλλάζει τελείως.

Το παράδοξο της πληροφορίας
Αυτό το παράδοξο αναφέρεται σε πληροφορίες που λαμβάνουμε από το μέλλον και που δεν έχουν προέλευση. Για παράδειγμα, κάποιος φτιάχνει μια χρονομηχανή και ταξιδεύει στο παρελθόν, συναντά τον εαυτό του και του αποκαλύπτει τον τρόπο κατασκευής της.
Επομένως, η χρονομηχανή φτιάχνεται κατόπιν της γνώσης του μελλοντικού εαυτού του κατασκευαστή, η οποία γνώση -τελικά- δεν προέρχεται από πουθενά, άρα δεν είναι δυνατό να υπάρχει.
Στην ταινία “Ο Εξολοθρευτής” γίνεται αναφορά σ” αυτό το παράδοξο, εφόσον οι επιστήμονες δημιουργούν ρομπότ, μελετώντας το μικροτσίπ ενός εξ αυτών, το οποίο έχει έρθει από το μέλλον.

Το παράδοξο του Μπίλκερ
Αυτό το παράδοξο αναφέρεται σε κάποιον, ο οποίος ταξιδεύει στο μέλλον και μαθαίνει κάτι που πρόκειται να συμβεί, π.χ. ότι θα κερδίσει το λαχείο. Γυρνώντας πίσω στο παρόν, αποφασίζει να μην αγοράσει κανένα λαχείο για την υπόλοιπη ζωή του, επομένως καθιστά αδύνατο το μέλλον.

Υπόθεση πολλαπλών συμπάντων
Αυτή η θεωρία λέει ότι υπάρχουν άπειρα σύμπαντα, συλλογικά γνωστή και ως "πολυσύμπαν". Αν ένα άτομο πρόκειται να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο, θα δημιουργήσει ένα δικό του παράλληλο σύμπαν στο παρελθόν. Οπότε αν σκοτώσει τον παππού του, δεν θα συνέβαινε παράδοξο διότι ο παππούς που θα σκότωνε δεν είναι ο παππούς του από το σύμπαν που ήρθε, αλλά της εκδοχής του εαυτού του από το σύμπαν που είναι τώρα.

Πηγές
kosmos100.gr: Χρονικά παράδοξα που δεν μπορούν να εξηγηθούν
Κλασικά χρονικά παράδοξα

MONTE VERITÀ: "The place where our minds can reach up to the heavens..."

http://www.fileane.com/english/monte_verita_english.htm




http://www.seriehesse.usi.ch/allaricercadellaverita/en/meuslive/meuslive.php@projectid=481&pageid=13734&navigation=short.html

Hermann Hesse and Monte Verità




http://www.seriehesse.usi.ch/allaricercadellaverita/en/meuslive/meuslive.php@projectid=481&pageid=13742&navigation=short.html

Neue Kunst Slowenische (μια γερμανική φράση που σημαίνει "Νέα σλοβενική Τέχνης»), γνωστός και ως NSK, είναι αμφιλεγόμενη  πολιτικό συλλογική τέχνη που ιδρύθηκε στη Σλοβενία ​​το 1984, όταν η Σλοβενία ​​ήταν μέρος της Γιουγκοσλαβίας . Το όνομα της NSK, είναι γερμανικό, θέμα στο NSK είναι: η περίπλοκη σχέση που είχαν οι Σλοβένοι με τους Γερμανούς. Το όνομα της μουσικής πτέρυγα της NSK, Laibach , είναι επίσης το γερμανικό όνομα της σλοβενικής πρωτεύουσας Λιουμπλιάνα , δημιουργώντας διαμάχη με απόσπασμα που θυμίζει τη ναζιστική προσάρτηση της Σλοβενίας κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και της Σλοβενίας επτά αιώνες πριν ως μέρος της Αυστριακής Αυτοκρατορίας .



Σύνθεση
Πιο γνωστό μέλος της NSK είναι η μουσική ομάδα Laibach . Άλλες ομάδες μελών NSK περιλαμβάνουν ΙΡΜΙΝ (εικαστικές τέχνες), Scipion Našice Sisters Θέατρο (επίσης γνωστή ως κόκκινη ενδεικτική και Cosmokinetic Θέατρο Noordung), νέα συλλογική Στούντιο (γραφικά? επίσης γνωστή ως Νέο κολεκτιβισμός), Retrovision (φιλμ και βίντεο), και το Τμήμα Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Φιλοσοφίας (θεωρία). [2] [3] [4] Οι ιδρυτικές ομάδες της NSK ήταν Laibach, ΙΡΜΙΝ, και Scipion Našice αδελφές Θέατρο. Η ιδιότητα του μέλους είναι ανοικτή σε όλες τις καλλιτεχνικές ομάδες που ενδιαφέρονται για την πρόκληση των ταμπού και την αμφισβήτιση των προτύπων της σλοβενικής εθνικής ταυτότητας

Χαρακτηριστικά
NSK τέχνη αντλεί συχνά τα σύμβολα που προέρχονται από απολυταρχικά ή ακραία εθνικιστικά κινήματα, συχνά επανιδιοποιηθούμε ολοκληρωτικό κιτς σε ένα οπτικό στυλ που θυμίζει Dada . NSK καλλιτέχνες συχνά αντιπαραβάλει τα σύμβολα από διαφορετικές (και συχνά ασύμβατες) πολιτικές ιδεολογίες. Για παράδειγμα, ένας 1987 NSK-σχεδιασμένη αφίσα προκάλεσε σκάνδαλο κερδίζοντας ένα διαγωνισμό για το γιουγκοσλαβικό Ημέρα Νεολαίας γιορτή. Η αφίσα οικειοποιήθηκε μια ζωγραφική από τη ναζιστική καλλιτέχνη Richard Klein , αντικαθιστώντας τη σημαία της ναζιστικής Γερμανίας με τη γιουγκοσλαβική σημαία και το γερμανικό αετό με ένα περιστέρι. [3] προορίζεται ως μια ειρωνική αστείο, η ζωγραφική σύντομα έπεσαν στον βωμό των αρχών, ο οποίος ερμήνευσε ως εξίσωση Στρατάρχης Γιόσιπ Μπροζ Τίτο με τον Αδόλφο Χίτλερ , και όταν αναπαράγεται στο εξώφυλλο του Mladina , ότι το συγκεκριμένο ζήτημα είχε απαγορευτεί. [6]

Τόσο ΙΡΜΙΝ και Laibach είναι εμφατική για το έργο τους να είναι συλλογική και όχι ατομική. Πρωτότυπα τραγούδια και ρυθμίσεις Laibach είναι πάντα πιστώνεται στην ομάδα συλλογικά? οι μουσικοί δεν είναι το όνομα του οποίου τους εξώφυλλα δίσκων ? σε ένα σημείο, υπήρχαν ακόμα δύο ξεχωριστές ομάδες Laibach περιοδεία ταυτόχρονα, τόσο με τα μέλη της αρχικής ομάδας. Ομοίως, οι καλλιτέχνες ΙΡΜΙΝ ποτέ δεν υπέγραφε τα έργα τους ο καθένας χωριστά? Αντ 'αυτού, «υπέγραψε» με σφραγίδα ή πιστοποιητικό που δείχνει την έγκρισή της ως εργασία από το συλλογικό ΙΡΜΙΝ.

Η NSK ήταν το αντικείμενο 1996 ντοκιμαντέρ σε σενάριο και σκηνοθεσία από τον Michael Benson , με τίτλο προβλέψεις της Φωτιάς (Prerokbe Ognja). [7] Μεταξύ των ερωτηθέντων στην ταινία είναι της Σλοβενίας πνευματικής Slavoj Žižek .

NSK μέλος
Από το 1991, η NSK ισχυρίζεται ότι συνιστά κατάσταση , [8], μια απαίτηση παρόμοια με εκείνη των micronations . Θα εκδίδει διαβατήρια, [9] έχουν παρουσιάσει παραστάσεις του έργου τους με το πρόσχημα της πρεσβείας ή ακόμη και ως έδαφος της υποτιθέμενης κατάσταση τους και να διατηρούν τα προξενεία σε διάφορες πόλεις, συμπεριλαμβανομένων Umag , Κροατία (από το 1994). [10] NSK έχουν επίσης έχουν εκδοθεί γραμματόσημα. Laibach, το 2006, καταγράφεται (μερικοί μπορεί να λένε «κάνει remix»), η NSK μέλος Εθνικό Ύμνο στο LP «Volk». Ο "ύμνος" υιοθετεί μελωδία του από ένα άλλο τραγούδι Laibach, "Η Μεγάλη Σφραγίδα." Laibach έκδοση του ύμνου NSK περιλαμβάνει απαγγελία του ένα απόσπασμα από Winston Churchill 's διάσημο « Θα τους πολεμήσουμε στις παραλίες / Θα παραδοθούν ποτέ "ομιλία.

Τα διαβατήρια NSK είναι ένα έργο τέχνης και ως εκ τούτου δεν ισχύουν για ταξίδια. Ωστόσο, πολλοί απελπισμένοι άνθρωποι έχουν πέσει για μια απάτη στην οποία έχουν εκδοθεί διαβατήριο NSK. [ παραπομπή που απαιτείται ] Οι περισσότερες από αυτές τις απάτες κατάγονται από τη Νιγηρία και την Αίγυπτο.

Οι πρώτοι κάτοικοι NSK συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο το 2010. Ακολούθησε μια "NSK Rendez-vous» στη Λυών της Γαλλίας, όπου Alexei Monroe αποκάλυψε στον καπετάνιο Spaulding της Παράξενα Freaky Circus [12] Laibach και NSK 's στόχος: να κάνει τους ανθρώπους "γνωρίζει ότι ο ολοκληρωτισμός δεν είναι ένα διακριτό ιστορικό φαινόμενο που πήγε για 1933-1989 και τότε είναι πάνω οπότε ας ρίξουμε μια ωραία θρίαμβο της φιλελεύθερης δημοκρατίας». Μια άλλη "NSK Rendez-vous» πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο στις 26 Φεβρουαρίου, 2011. Ένας τρίτος "NSK Rendez-vous» ορίστηκε να πραγματοποιηθεί από 1 - 3 Φεβ 2012 στη Νέα Υόρκη 's Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης

BALLERINAS DANCE WITH MACHINE GUNS

http://loneberry.tumblr.com/post/1245886356/a-critique-of-the-theory-of-bloom-by-tiqqun


A Critique of The Theory of Bloom by Tiqqun: Power, Subjectivity, Difference, and Unbecoming
The Theory of Bloom is a theory of the crisis of the modern subject under late capitalism. It a theory of the nothing-subject, a theory that is totally flat, universalizing, devoid of nuance, reductive, and completely incapable of accounting for difference. It is a singular and homogeneous portrait of the modern Man theorized from a normative affective tonality characterized by boredom, emotional stiltedness, ennui, indifference, disempowerment, alienation, detachment, emptiness, etc etc. The theorized subject is ostensibly neutral and the theory pretends to depict a totally universal condition, yet the book is theorized completely from a masculine position. The book references such really cool dudes as Bataille, Joyce, Agamben, Valery, Benjamin, Adorno, Blanchot, Hegel, etc etc. It’s written in a seductive, aggrandizing tone that adds credence to its credibility. The text is from Tiqqun, a French political/philosophical journal that dissolved in 2001. The writing from Tiqqun is generally anonymous, too, which adds to the mystery of it all. But I guess it’s not so anonymous since it’s known that Julien Coupat (a business executive and son of a medical doctor?) is one of its founders.

Us Americans are always behind the times when it comes to French theory. Translations of the texts from Tiqqun have just begun to trickle in during the last couple years—over 10 years after they were written—but already the theory has reached a sort of hegemonic status among young radicals like myself. Generally, anarchists are the first to take in upon themselves to translate, format, print, and distribute the texts, mostly for free in the format of photocopied pamphlets and books. After bootlegged versions of Tiqqun texts How Is It To Be Done? and Introduction to Civil War circulated for a while, Semiotext(e) published an official version of the texts as well as other insurrectionist texts from France. I have no idea if Semiotext(e) or any other publisher will release an edition of the Theory of Bloom, but if you are interested in reading a bootleg version, you can download a PDF here.

Το πολιτικό στη σύγχρονη τέχνη

Συλλογικό έργο
επιμέλεια: Γιάννης Σταυρακάκης, Κωστής Σταφυλάκης

Εκκρεμές, 2008
381 σελ.
ISBN 978-960-7651-61-7, [Κυκλοφορεί - Εκκρεμής εγγραφή]
Τιμή € 28,02


Τέχνη - Ερμηνεία και κριτική [DDC: 700]
Τέχνη, Κριτική της [DDC: 709]
Το βιβλίο επιχειρεί να συνεισφέρει στη συζήτηση πάνω στα πολιτικά διακυβεύματα της σύγχρονης τέχνης μια κριτική και θεωρητικά εναργή οπτική γωνία και να αναδείξει ρηξικέλευθες καλλιτεχνικές πρακτικές που συνομιλούν δυναμικά με τη σύγχρονη θεωρία. Ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με σημαντικούς τόπους της σύγχρονης σκέψης και συναντά κριτικούς στοχαστές που επιχειρούν να μιλήσουν πολιτικά για την τέχνη, σε μια εποχή που ο μεταπολιτικός κυνισμός και η συναινετική λογική επιδρούν καταλυτικά στο πεδίο της κουλτούρας. Η σχέση των καλλιτεχνικών πρακτικών με τη δημόσια σφαίρα και την πολιτική δημοσιότητα, ο ρόλος της ριζοσπαστικής τέχνης στον σύγχρονο κοινωνικό ιστό, οι μορφές συνεργασίας με κοινωνικές ομάδες, η σημασία του ανταγωνισμού και της σύγκρουσης σε μορφές καλλιτεχνικής δράσης, ο ρόλος των ιδρυμάτων και της καλλιτεχνικής επιμέλειας, οι δυνατότητες παρέμβασης στην ηγεμονική κουλτούρα είναι ορισμένες από τις θεματικές που πραγματεύονται τα κείμενα του βιβλίου.