Χατζιδάκις στο τρίτο

Χατζιδάκις στο τρίτο
Οι πολιτικές παρατάξεις μέσα στα συμπλέγματα των αστρικών σωμάτων.

Οι πολιτικές παρατάξεις βασίζονται πάνω σε μια φορτισμένη παρεξήγηση των μαζών. Οι μάζες νομίζουν πως εκπροσωπούνται, και οι παρατάξεις με την σειρά τους νομίζουν ότι εκπροσωπούν. Λάθος καλοπροαίρετο που όμως δημιουργεί κακοπροαίρετες σχέσεις, που υποσκάπτουν τη δομή της πολιτείας και της προσδίδουν όψη ετοιμόρροπου νεοκλασικού μεγάρου και λέω νεοκλασικού, γιατί στον τόπο μας θαυμάζετε απείρως περισσότερο το νεοκλασικόν από το γνησίως κλασικόν. Και εδώ είναι που επεμβαίνων τα αστρικά σώματα όχι για να αποκαταστήσουνε τις κυνδινεύουσες σχέσεις, αλλά για να διασώσουνε την νεοκλασικίζουσα μορφή της πολιτείας γιατί η πολιτεία και ιδιαιτέρως η νεοελληνική, μοιάζει με πίνακα με λάδι του Τσαρούχη σε νεοκλασική τεχνοτροπία, ναύτης με κομπολόι και τσιγάρο πλάι καθρέπτη με μια καρέκλα πίσω του ενώ ατενίζει έτοιμος να ερεθιστεί τον κόσμο που ετοιμάζετε να φύγει η να χαθεί…. Όμως εκείνο που έχει σημασία είναι τα πράγματα να μην είναι στη θέση τους να διασωθεί ο πολιτισμός των τάφων και των ανακτόρων και οι άνθρωποι ας πάνε μοναχοί τους τα ταφούν η να χαθούν η να εξαφανιστούν. Η γη παράγει μούσμουλα και ο άνθρωπος ανθρώπους, όλο και θα έχουμε στον κόσμο μας ηγέτες λαϊκούς, αυτούς που λεν από τον λαό για τον λαό. Η ελευθερία προορίζετε να γίνει εικόνισμα στο ύπνο των τρελών η ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των παιδιών. Μα κάπως ξεστράτισα ας αφήσουμε τις ελευθερίες να χαθούν γιατί μας ενδιαφέρει πως τα κόμματα και οι παρατάξεις συμπλέκονται στους ουρανούς με τα αστρικά σώματα και για να εξηγηθώ οι παρατάξεις έχουν κατευθύνσεις κινούνται ελευθέρως στο διάστημα ‘όταν κινούνται ελευθέρως, οι προς τα δεξιά ευρισκόμενες είναι καθ’ όλα νόμιμες και σεβαστές από τις αρχές, οι κεντροαριστερές βασανισμένες για μια ανεύρεση αρχής, και οι γνησίως αριστερές πάνω στο γράμμα της γραφής θυμίζουν ελαφρώς χριστιανισμό αγ Φλωρίνης, καθώς παρατηρείτε οι παρατάξεις της πολιτικής έχουν φάσμα ευρύτατο προς όλους τους ορίζοντες σε ανατολή και δύση και νότο και βορά. Πως είναι δυνατόν να μη συγκινηθούν οι αστερισμοί και να μην επιδιώξουν την επέμβασή τους μέσα από τα εφτάστερα και γητειές ασκούν επιρροή στα κόμματα στους αρχηγούς και στις συγκρούσεις τους για την κατάληψη αρχής και επιτυγχάνουν τούτο, σαν έρθει μια παράταξη πάνω στην αρχή, ευθύς νομοθετεί ευεργετήματα για την ελεύθερη διακίνηση των άστρων επί γης παρέχει προστασία για ελεύθερη άσκηση επιρροής επί του μέλλοντος των πολιτών και τέλος επιτρέπει την είσοδο των αστρικών προδιαγραφών του κάθε πολίτη στην αστυνομική του ταυτότητα για να διαπιστώνετε κάθε φορά εκ νέου και εντός δευτερολέπτων δια καταλλήλων υπολογισμών η νομιμότης του υπό αίρεση ευρισκομένου μέλους της κάθε παρατάξεως                             Διότι ως γνωστόν η νομιμότης, ποτέ της δεν υπήρξε έργο των ποιητών του νόμου, αλλά των συγκυριών και των σκοπιμοτήτων δια τούτο και μεγίστη υπήρξε η συμβολή των αστρικών υπολογισμών. Ο Λούης Μακρής στην αστρολογία του μας δίνει πλήρους καταλόγους αστρικών συνδυασμών που με υπολογισμούς επίμονους και δεξιοτεχνικούς μπορούμε να τοποθετηθούμε σε κάποιους από αυτούς για να αποκτήσουμε τις γνώση ενός συγκεκριμένου μέλλοντος που ξετυλίγεται μπροστά μας απόλυτα προσωπικό και αρκούντως διφορούμενο. Δεν μας αποκαλύπτει όμως πως θα αποφύγουμε το ατύχημα μιας εσωτερικής αποστασίας, τον λάθος χειρισμό, την σύγκρουση μας με ένα σώμα αστρικό, αυτά τα αφήνει στους ποιητές, και αυτός ποιητής, γιατί μονάχα οι ποιητές, αυτό το ξαναπεί, μπορούν να βλέπουν άχρηστα, αχρησιμοποίητα, και δίχως πρόθεση εκμετάλλευσης την επερχόμενη αλήθεια. Αυτήν που όλους τους αφορά και κανείς δεν την πιστεύει. Όμως αυτό που θέλω ιδιαιτέρως να φανεί είναι πως οι πολιτικές παρατάξεις μες στα συμπλέγματα των αστρικών σωμάτων μοιραία αποκτούν ιδεολογία υψιπετή των σύννεφων και των βροχών που προκαλούν τεράστιες θύελλες και κατέδιδες και σε μια κρίσιμη στιγμή τα κόμματα οι παρατάξεις χάνονται μες στο ουράνιο χάος αφήνοντας τους οπαδούς μετέωρους, χαζούς χωρίς την πρόβλεψη κάποιου λεωφορείου για να μεταφερθούν τουλάχιστον στην αντίπερα όχθη, όπως θα μου έλεγε ο φίλος ποιητής Χρονάς, σε μια στιγμή ανυποψίαστη. Τότε θα με ρωτήσετε γιατί να ανήκουμε σε κόμματα και παρατάξεις όταν δεν μας αφήνουνε και εμάς να εμπλακούμε στα αστρικά συμπλέγματα και να εξαφανιστούμε; Αυτό δεν θέλει εξήγηση γιατί έτσι καθώς γίναμε πολλοί πάνω στη γη, πως θα ελέγξουμε τον κάθε έναν χωριστά πως θα τον παρακολουθούμε και πως θα ξέρουμε πως σκέπτεται και που το πάει ο λογισμός του, μόνο αν είναι κάπου εγγεγραμμένος, που να εκπροσωπείται και εκπροσωπεί, μονάχα τότες είναι δυνατόν να ελεγχεί και να μην αποτελεί μια απειλή. Αλλά κανείς δεν θέλει να πιστέψει πως βασικό μας αίτημα υπήρξε και πάντα είναι ο ουρανός, και όχι μόνο δικό μας, αλλά και ολόκληρων λαών. Πάντα επιμένουν να μας διδάσκουν αυτό το κάπως ύποπτο, επιστροφή στη γη, μας αποκρύπτουν πως το φυσικό μας είναι να πετάμε, ως την τελειωτική μορφή μας θα έχουμε φτερά, γιαυτό και ανέκαθεν η νοσταλγία των ουρανών στα όνειρα των εφήβων, των εραστών και των παρθένων. Και θα τελειώσω με ένα θαμαστώ ποίημα του Σαχτούρη που αποκαλύπτει την μόνη αλήθεια μας με τρόπο καθοριστικό….
Ένα τεράστιο καρβέλι,
μια πελώρια φρατζόλα ζεστό ψωμί,
είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό,
ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω,
όμως και ένας μικρός άσπρος άγγελος και αυτή με ένα μαχαίρι,
έκοβε και μοίραζε κομμάτια γνήσιο ουρανό,
και όλοι τώρα πήγαιναν σε αυτή,
λίγοι πήγαιναν στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στον μικρό άγγελο που μοίραζε ουρανό.
Ας μη το κρύβουμε διψάμε για ουρανό.

έκοβε και μοίραζε κομμάτια γνήσιο ουρανό,
και όλοι τώρα πήγαιναν σε αυτή,
λίγοι πήγαιναν στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στον μικρό άγγελο που μοίραζε ουρανό.
Ας μη το κρύβουμε διψάμε για ουρανό.