City Travellers's argument
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

"Αναζητώντας τις ουτοπίες του μεταπολεμικού κόσμου".

Πήγαινε κάτω

"Αναζητώντας τις ουτοπίες του μεταπολεμικού κόσμου".  Empty "Αναζητώντας τις ουτοπίες του μεταπολεμικού κόσμου".

Δημοσίευση από City Travellers Πεμ Δεκ 07, 2017 3:27 am



Έχει επεξεργασθεί από τον/την City Travellers στις Πεμ Δεκ 07, 2017 4:04 am, 1 φορά
City Travellers
City Travellers
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 328
Ημερομηνία εγγραφής : 05/11/2013
Τόπος : Athens, Greece

https://citytravellers.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

"Αναζητώντας τις ουτοπίες του μεταπολεμικού κόσμου".  Empty Monte Veritas

Δημοσίευση από City Travellers Πεμ Δεκ 07, 2017 3:32 am

Monte Veritas
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/6c/Casaanatta.jpg

To Monte Veritas ή Βουνό της Αλήθειας στην ελληνική του μετάφραση, είναι στην πραγματικότητα ένας λόφος πάνω από την Ασκόνα στην Ελβετία, που από την αρχή του 20ού αιώνα πήρε το όνομά του ως αναφορά στις ιστορικές και μυθολογικές παραδόσεις σύμφωνα με τις οποίες η αλήθεια αποκαλύπτεται στις κορυφές βουνών (Σινά, Ταβόρ, Όλυμπος, Παρνασσός, Κάρμηλο και Φουτζιγιάμα είναι μερικά από τα ονόματα που μας έρχονται στο νου).

Πίνακας περιεχομένων

   1 Η καθιέρωση
   2 Το Χρονικό
   3 Επιλεγμένη Βιβλιογραφία
   4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Η καθιέρωση
Casa Anatta, κατοικία της πρώτης κοινότητας (περ. 1902). Σήμερα έχει μουσειακό χαρακτήρα.

Από το 1870 ήδη, η περιοχή του Λοκάρνο έγινε κέντρο συγκέντρωσης πολιτιστικών και καλλιτεχνικών δρώμενων, καθώς ένας μεγάλος αριθμός διανοούμενων συγκεντρώθηκε στο Λόκαρνο και την Ασκόνα, γυρεύοντας καταφύγιο από το βιομηχανικό πολιτισμό που εξουσίαζε εκείνη την εποχή τη βόρεια Ευρώπη, ένα πολιτισμό που απέρριψαν, επιδιώκοντας να δημιουργήσουν έναν ξεχωριστό κόσμο στηριγμένο στις αρχές του νατουραλισμού. Ο στόχος αυτής της μικρής κοινότητας ήταν η καθιέρωση μιας κοινωνίας αντίθετης προς τις αξίες εκείνης της εποχής, που βασιζόταν στην πλήρη ελευθερία, την απλότητα, την κοινοκτημοσύνη, τις νέες θρησκευτικές και πνευματικές αξίες, την πρακτική του γυμνισμού και τη συμβίωση με τη φύση. Οι κατοικίες τους ήταν γεμάτες φως και καθαρό αέρα και η διατροφή τους εντελώς υγιεινή. Στην πράξη απέρριπταν την πολιτική εξουσία, την κεφαλαιοκρατία, το θρησκευτικό δογματισμό και τα σεξουαλικά ταμπού.

Το 1869 ο Μιχαήλ Μπακούνιν φτάνει στο Μινούζιο και παραμένει εκεί για πέντε χρόνια. Στο Monte Veritas στήνεται και καθιερώνεται μια κοινότητα με αναρχικά χαρακτηριστικά. Τούτη η σχολή σκέψης συνεχίζεται μετά από το 1904, από τον Έριχ Μόσαμ και τον Γιοχάνες Ναλ. Ο Μόσαμ ονειρεύεται μια δημοκρατική κοινωνία-καταφύγιο για τα θύματα της κεφαλαιοκρατίας, για τους διωγμένους και τους αδικημένους. Με την άφιξη του Ράφαελ Φρίνμπεργκ το 1904, όμως, διαφορετικές κοινωνικο-ηθικές τάσεις άρχισαν να φιλτράρουν τούτο το αναρχικό ρεύμα.

Από πολύ νωρίς, ο λόφος πάνω από την Ασκόνα έγινε ένα σημείο συνάντησης πολλών και διαφορετικών τάσεων, πνευματικών και κοινωνικών αναζητήσεων που είχαν ως στόχο τους τον ανασχηματισμό των τρόπων ζωής κι αυτό συνεχίστηκε στη δεκαετία του '20. Κατόπιν, ένας Βέλγος, ο Ανρί Εντενκόβεν αγόρασε το λόφο -που ήδη ονομαζόταν Monte Veritas- από τον εθνικό σύμβουλο και θεόσοφο Αλφρέντο Πιόντα. Εκεί ίδρυσε μια κοινότητα που επεδίωκε ένα φυσικό τρόπο της ζωής, χορτοφαγική διατροφή, απλότητα, και σεξουαλική απελευθέρωση από την επικρατούσα βικτωριανή ηθική.

Άλλες μετακινήσεις ακολούθησαν στο Monte Veritΰ, εστιασμένες στην ψυχανάλυση, τη σεξουαλική επανάσταση και το μυθολογικό συμβολισμό. Η ψυχανάλυση αντιπροσωπεύθηκε αρχικά από τον Ότο Γκρος, θεωρητικό της απελευθέρωσης του ατόμου μέσω ενός οράματος για τη ζωή δίχως απολυταρχισμό. Το 1933 οργανώθηκαν οι πρώτες συνεδριάσεις Έρανος. Το όνομα για τις συνεδριάσεις προτάθηκε από τον μελετητή των θρησκειών Ρούντολφ Ότο στην Oλλανδή Όλγα Φρέμπε-Καπτάιν, ιδρύτρια μιας πνευματικής κίνησης που χαρακτηρίστηκε από το ενδιαφέρον της για τους μύθους, τις θρησκείες και τα συμβολικά αρχέτυπα, τα οποία θεμελίωναν τις δυτικές και ανατολικές φιλοσοφίες. Ταυτόχρονα με αυτά τα νέα πολιτιστικά και φιλοσοφικά ρεύματα αναπτύσσονταν οι νέες καλλιτεχνικές τάσεις. Το 1910 ο Ρούντολφ βον Λάμπαν δημιούργησε τη "Σχολή Τέχνης του Monte Veritas", που παρείχε το θεμέλιο για όλους τους τύπους καλλιτεχνικής έκφρασης. Τούτο είχε ως συνέπεια τη δημιουργία μιας νέας μορφής χορού, που στόχευσε στην πλήρη έκφραση και των φυσικών και διανοητικών αρχών. Αυτή η μορφή χορού προωθήθηκε από την Καρλόττα Μπάρα, σύμφωνα με τις καινοτομίες που εισήγαγε η Ισιδώρα Ντάνκαν.

Το 1926 ο λόφος αγοράστηκε από τον βαρώνο Έντουαρντ βον ντερ Χάιντ, ένα μαικήνα της τέχνης, ο οποίος κέντρισε το Monte Veritas προς το απόγειο της καλλιτεχνικής περιόδου του. Ο Εμίλ Φάχρενκαμπ έχτισε ένα νέο ξενοδοχείο, το οποίο επέτρεψε σε μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων να ζήσει ή να περάσει από το κέντρο. Στις αρχές των δεκαετιών του 20ού αιώνα, οι πολυάριθμοι καλλιτέχνες, οι διανοούμενοι και οι σπουδαστές μετέτρεψαν το Monte Veritas σε πολιτιστικό κέντρο τους. Μεταξύ εκείνων που πέρασαν αρκετό χρόνο στην περιοχή ήταν ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, ο Καρλ Κερένυι, ο Έριχ Μαρία Ρεμάρκ, ο Έρμαν Έσσε, ο Άντολφ Πόρτμαν, ο Πάουλ Κλέε, ο Χανς Αρπ και η Σόφι Τάουμπερ, ο Ρόμπερτ Σουρτς, ο Όσκαρ Σλίμερ, η Καρλόττα Μπάρα, η Μάριαν βον Βέρεφκλιν και πολλοί άλλοι. Αυτά ήταν τα χρυσά χρόνια για το Monte Veritas.

Το 1956 ο Βαρώνος Έντουαρντ βον ντερ Χάιντ άφησε την ιδιοκτησία στο λόφο στο καντόνι Τιτσίνο, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή για το Monte Veritas. Το 1989 ιδρύθηκε ένα ιδιωτικό ίδρυμα, τα μέλη του οποίου περιελάμβαναν το καντόνι Τιτσίνο, το Συμβούλιο της Ασκόνα και το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ίδρυμα Τεχνολογίας. Το σχέδιο αναπτύχθηκε για να ενθαρρύνει τις διεθνείς πολιτιστικές δραστηριότητες σε ένα ακαδημαϊκό επίπεδο μέσω σεμιναρίων και συνεδρίων για την επιστημονική έρευνα, τη λογοτεχνία, την ιστορία, κ.λπ. Το 1992, εγκαινιάστηκε μια νέα υποδομή που συμπεριλάμβανε τα νέα και πρόσφατα ανανεωμένα κτήρια, και μαζί της μια νέα, εντελώς διαφορετική σε προσανατολισμό, εποχή για το Βουνό της Αλήθειας.
Το Χρονικό

1869-1874, ο ρώσος αναρχικός Μιχαήλ Μπακούνιν εγκαθίσταται στο Λοκάρνο. Ζει από 1873 έως το 1874 στο "Baronata" στο Μινούζιο. Η ουσία της ουτοπίας του είναι μια κοινωνία στην οποία κανένας δεν κυβερνά κανέναν άλλο.

1885-1928 η Αντουανέτ ντε σεν Λεζέ, μια ρωσίδα βαρόνη γερμανικής καταγωγής, γίνεται ιδιοκτήτης των νησιών Μπρισάγκο. Ο βοτανικός κήπος στο νησί γίνεται ένας επίγειος παράδεισος.

1889. Ο Αλφρέντο Πιόντα, μέλος του ελβετικού κοινοβουλίου και θεοσοφιστής από το Λοκάρνο, προγραμματίζει την ίδρυση ενός θεοσοφικού μοναστηριού, του "Fraternitas", στη Μονέσκια, που είναι άλλωστε και η ονομασία για το Monte Veritas εκείνη την περίοδο, μαζί με τον Φραντς Χάρτμαν και την Κονστάνς Βαχτμάιστερ.

1900-1920 Οι υπέρμαχοι μιας εναλλακτικής λύσης για τον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό προτείνουν έναν νέο τρόπο της ζωής και ιδρύουν έναν συνεταιρισμό που έχει τη βάση του στον πρωτόγονο σοσιαλισμό και στη συνέχεια σε εξατομικευμένες χορτοφαγικές αρχές, με μια τρίτη φάση ανάπτυξης που χαρακτηρίζεται από την οικοδόμηση μιας εγκατάστασης ηλιοθεραπείας και του σανατορίου Monte Veritas. Ιδρυτές είναι η πιανίστρια και ηγέτιδα του φεμινισμού, 'Ιντα Χόφμαν, ο Ανρί Εντεκόβεν, γιος ενός βιομηχάνου, και οι αδελφοί Καρλ και 'Αρθουρ Γκράσερ.

1904. Ο αναρχικός γιατρός Ράφαελ Φρίντμπεργκ εγκαθίσταται στην Ασκόνα. Χάρις σε αυτόν πολλοί αναρχικοί καταφθάνουν στην Ασκόνα: Ο πρίγκηπας Πιότρ Κροπότκιν, ο γιατρός των φτωχών, Φριτζ Μπρουπμπάχερ από τη Ζυρίχη, ο Ερνστ Φρικ, ο Μαξ Νετλάου, καθώς και πρώην-μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, ο Καρλ Κάουτσκι, ο 'Ογκαστ Μπέμπελ και ο 'Οτο Μπράουν.

1905 Ο γερμανός αναρχικός 'Εριχ Μόσαμ θέλει να δει την Ασκόνα μια "Δημοκρατία των αστέγων, των εξορισμένων και των απόβλητων".

1906-1911 Ο ψυχαναλυτής από το Γκρατς, ο 'Οτο Γκρος, προγραμματίζει τη δημιουργία ενός πανεπιστήμιου στην Ασκόνα για τη χειραφέτηση της ανθρωπότητας, που θα οδηγήσει σε μια επιστροφή στον κομμουνιστικό παράδεισο.

1909 Η βασίλισσα της κοσμικής ζωής στο Μόναχο, η κόμησσα και συγγραφέας Φραντζέσκα Ρέβεντλοφ αφήνει το Σβάμπινγκ για να πάει να ζήσει στην Ασκόνα και το Λοκάρνο.

1913-1918 Ο Ρούντολφ βον Λάμπαν ιδρύει τη δική του "Σχολή Τέχνης" στο Monte Veritas, που συνδέεται με την αυτο-έκφραση, και έχει ως εκπαιδευτικό στόχο να ωθήσει τους σπουδαστές σε όλα τα μέσα της έκφρασης που υιοθετούνται από την ανθρώπινη ευρηματικότητα. Ο "νέος χορός" γεννιέται, και οι Μαίρη Γουίνγκμαν, η Κάτια Γουλφ και η Σουζάν Περοτέ γίνονται μαθήτριες του Λάμπαν. Η Ισιδώρα Ντάνκαν επισκέπτεται το Monte Veritas.

1914-1918. Η Ασκόνα γίνεται ένα λιμάνι για τους μετανάστες διανοούμενους, μαζί με τη Ζυρίχη και τη Βέρνη. Οι καλλιτέχνες ιδιαίτερα ανοίγουν την επικοινωνία μεταξύ της πόλης (Ζυρίχη) και της φύσης στο νότο (Ασκόνα).

1917. Ο Θίοντορ Ρέους, Διδάσκαλος του Τάγματος των Ναϊτών της Ανατολής, οργανώνει ένα συνέδριο για διάφορα θέματα στο Monte Veritas: κοινωνία χωρίς εθνικές διακρίσεις, συνεταιρισμοί, σύγχρονη εκπαίδευση, δικαιώματα των γυναικών στην κοινωνία του μέλλοντος, μυστικιστικός ελευθεροτεκτονισμός, νέες κοινωνικές δομές και, τελικά, ο χορός ως τέχνη, τελετουργία και θρησκεία. Το καταληκτικό γεγονός του συνεδρίου είναι η απόδοση του τελετουργικού χορού "τραγούδι στον ήλιο" που εκτελείται από τη Σχολή του Λάμπαν. Χορεύουν ασταμάτητα από την ανατολή του ήλιου ως τη δύση.

1918. Οι καλλιτέχνες μαζεύονται σωρηδόν στην Ασκόνα. Ανάμεσά τους η Μαριάν βον Βέρεφκιν, ο Αλεξέι βον Γιαλένσκι, ο Άρθουρ Σίγκαλ, οι ντανταϊστές Ούγκο Μπολ, Χανς Αρπ και Χανς Ρίχτερ. Η Ασκόνα γίνεται χωριό καλλιτεχνών.

1919-1964 Η πρώην γραμματέας της ομοσπονδίας των ελβετικών εργατικών συνδικάτων, Μάργκαρετ Φάας Χαρντέγκερ, οπαδός των σοσιαλιστικών ιδεών του Γκούσταβ Λαντάουερ, ιδρύει μια αναρχική-κομμουνιστική γεωργική κοινότητα στο Μινούτσιο.

1920 Οι ιδρυτές του Monte Veritas μεταναστεύουν στην Ισπανία και κατόπιν στη Βραζιλία, όπου ενσωματώνονται στα εκεί επαναστατικά δρώμενα.

1923-1926 Το Monte Veritas γίνεται ξενοδοχειακή επιχείρηση που διευθύνεται από τρεις καλλιτέχνες, τον Βέρνερ Άκερμαν, τον Μαξ Μπέτκε και τον Ούγκο Βίλκενς, και υποστηρίζεται οικονομικά από τον Γουίλιαμ Βέρνερ.

1924. Ο Βάλτερ Χέλμπιγκ, ο Ερνστ Φρικ, Όττο Νίεμάγιερ κ.α. φτιάχνουν την ομάδα «Η Μεγάλη Αρκούδα» με έμμεση αλλά σαφή αναφορά στη λατρεία της πολύστηθης Αρτέμιδας στην Έφεσο. Η ίδια αρκούδα εμφανίζεται ως έμβλημα στην οικία του Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, στο Μπόλινγκεν.

1924-1938 Ο Φριτς Τζόρντι ιδρύει την αγροτική κοινότητα "Fontana Martina".

1926 Το Monte Veritas αγοράζεται από τον βαρώνο έντουαρντ βον ντερ Χάιντ, ένα από τους μεγαλύτερους συλλέκτες της σύγχρονης και πρωτόγονης ασιατικής τέχνης.
ξενοδοχείο Monte Verita

1927. Οι καλλιτέχνες της σχολής Μπαουχάους (Bauhaus) ανακαλύπτουν την Ασκόνα ως θέρετρο διακοπών. Το ξενοδοχείο Monte Veritas χτίζεται από τον Εμίλ Φάχρενκαμπ σε ύφος Bauhaus, ενώ στο Μινούζιο το Sanctuarium Artis Elisarion χτίζεται ως ίδρυμα για τη δυϊστική φιλοσοφία του κόσμου της σύγχυσης και του κόσμου της σαφήνειας (Klarismus) του Έλιζαρ φον Κούπφλερ.

1927-1928. Χτίζεται το θέατρο San Materno για την Καρλόττα Μπάρα, από τον αρχιτέκτονα Καρλ Βάιντεμάγιερ.

1928-1956 Ο Ερνστ Φρικ διεξάγει έρευνα για το Γαλλο-κελτικό φρούριο Balla Drum.

1930. Ο Χάινριχ Βόγκλερ, που προέρχεται από το Worpswede, μια διάσημη αποικία καλλιτεχνών κοντά στη Βρέμη, συνεργάζεται με το πείραμα "Fontana Martina". Ο Karl Μέφερτ είναι ένας από τους εικονογράφους των δημοσιεύσεων της κοινότητας "Fontana Martina". Τα σχέδιά τους επικρίνουν τους κοινωνικοοικονομικούς όρους για τους ντόπιους πληθυσμούς του Τιτσίνο.

1933 O Στέφαν Τζορτζ στο Μινούτσιο. Οι πρώτοι μετανάστες από τη Γερμανία καταφθάνουν (Άλμπερτ Έχρενστάιν και Έριχ Μαρία Ρεμάρκ). Η πρώτη συνεδρίαση Eranos πραγματοποιείται στην Ασκόνα..

1934 Έκδοση του "Baubuch", που εντοπίζεται στην αρμονική σύνθεση της σύγχρονης και τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής στο τοπία της περιοχής.

1937-1961 Ο Τζέκομοπ Φλαχ ιδρύει το θέατρο μαριονετών των καλλιτεχνών της Ασκόνα.

1939-1945. Ξεσπά ο Β' παγκόσμιος πόλεμος. Οι εύποροι που κατοικούσαν στην Ασκόνα φεύγουν για τις Η.Π.Α.

1945 «Η Ειρήνη της Ασκόνα» μεταξύ των συμμάχων και της γερμανικής διοίκησης στην Ιταλία. Ο εξπρεσιονιστής ποιητής Γκλοργκ Κάιζερ πεθαίνει στο Monte Veritas.

1950 Η Ασκόνα γίνεται κέντρο έλξης για τους πλούσιους τουρίστες ως αποτέλεσμα της οικονομικής ανάκαμψης στη Γερμανία. Η πρωτοπορία αποτραβιέται από το προσκήνιο.

1968 Μετά το θάνατο του βαρώνου 'Εντουαρντ βον ντερ Χάιντ, το Monte Veritas περιέρχεται στην κυριότητα της Δημοκρατίας και του Καντονίου Τιτσίνο. Σύμφωνα με τη διαθήκη του, το Monte Veritas μετατρέπεται σε περιοχή στην οποία θα γίνονται σημαντικές πολιτιστικές και επιστημονικές εκδηλώσεις. Το πνεύμα της πρωτοπορίας δίνει οριστικά τη θέση του στην οργανωμένη πανεπιστημιακή έρευνα και το φολκλόρ. Νέα κτήρια, αίθουσες συνεδριάσεων, καλλιτεχνικές εκθέσεις μεγάλου βεληνεκούς είναι το νέο ύφος, που διατηρείται ως τις μέρες μας.
Επιλεγμένη Βιβλιογραφία

   Jaffe, Αniella, Κ. Γκ. Γιουνγκ, Λόγος και Εικόνα, Αθήνα 1992, Ιάμβλιχος
   Portmann, Adolf,(Hrg.), Vom Sinn der Utopie, Eranos-Jahrbuch 1963, Zurich 1964
   Hofmann-Oedenkoven I, Monte Verita, Wahrheit ohne Dichtung, Lorch 1906
   Heydt, M. von der, et al., Ascona und sein Berg Monte Verita, Zurich 1979
   Landmann, R., Ascona - Monte Verita, Auf der Suche nach dem Paradies, Frankfurt/M 1988
   Mühsam E., Αsconα. Eine Broschüre. Bericht uber ein alternatives Leben 1905 auf dem Monte Verita, Berlin 1982
   Mhsam E., Namen und Menschen. Unpolitische Erinnerungen, Berlin 1977
   Gräfin F., zu Reventlow, Der Geldkomplex, Frankfurt/Main, 1987
   Green M., Mountain of Truth - the Counterculture begins, Αscona 1900-1920, Hanover/Massachusetts
City Travellers
City Travellers
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 328
Ημερομηνία εγγραφής : 05/11/2013
Τόπος : Athens, Greece

https://citytravellers.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

"Αναζητώντας τις ουτοπίες του μεταπολεμικού κόσμου".  Empty "Αναζητώντας τις ουτοπίες του μεταπολεμικού κόσμου".

Δημοσίευση από City Travellers Πεμ Δεκ 07, 2017 3:45 am

Λέανδρος Κυριακόπουλος
Το θέμα που προτείνω είναι το εξής
Τον Μάη του 1968 έγιναν τα γνωστά επεισόδια στην Γαλλία τα οποία (κάνω quote την wiki) : Μερικοί φιλόσοφοι και ιστορικοί έχουν υποστηρίξει ότι η εξέγερση ήταν το πιο σημαντικό επαναστατικό γεγονός του 20ού αιώνα, επειδή δεν πραγματοποιήθηκε από μεμονωμένο πλήθος, όπως οι εργαζόμενοι ή οι φυλετικές μειονότητες, αλλά ήταν μια παλλαϊκή εξέγερση, άνευ φυλετικών, πολιτιστικών, ηλικιακών και κοινωνικών διακρίσεων.

2 χρόνια αργότερα θα δημοσιευτεί το βιβλίο του Baudrillars καταλωτική κοινωνία, στο οποίο θα αναφέρει στην εισαγωγή: Υπάρχει στην συσσώρευση κάτι παραπάνω από το άθροισμα των υποπροίόντων: η προδηλότητα του πλεονάσματος, η μαγική και οριστική άρνηση της σπάνης, η μητρική και πολυτελής υπόνοια της Ουτοπίας
Ο Μάριο Περνιόλα το 1983 θα γράψει για τα γεγονότα του 1968:
Μετά το 1968, ακολουθεί παντού η παλινόρθωση του διχασμού πραγματικού και φανταστικού, πολιτικής και ποίησης: Τα πράγματα οδηγούνται καταρχήν σε μια μαζική πολιτικοποίηση της κουλτούρας, κατόπιν σε μια ιδιωτικοποίηση της ατομικής εμπειρίας [...] Το 1968 δεν υπήρξε μια αποτυχημένη επανάσταση για τον απλούστατο λόγο ότιο δεν ήταν επανάσταση. μα ούτε υπήρξε όνειρο  ή συλλογική αυταπάτη. αλλά ένα ιστορικό γεγονός πρωταρχικής σημασίας που δεν μπορεί να οριστεί ως "πραγματικό" με την παλιά έννοια της λέξης
Ποια είναι τα όρια μεταξύ κατανάλωσης, ταυτότητας, διεκδίκησης και Ουτοπίας στον μεταπολεμικό κόσμο;
Γιατί τα γεγονότα του 1968 που έγιναν από "όλους/ες" δεν οδήγησαν παρά στην ισχυροποίηση της ιδιωτικής φαντασίας και της "κατανάλωσής" της;

Απάντηση Αντώνη Λακίδη
Είναι πολύ ενδιαφέρον θέμα. Ο μεταπολεμικός κόσμος δεν μας οδηγεί στην παγκοσμιοποίηση; Δεν ήταν προθάλαμος της; Και αν είναι έτσι, μήπως ο Μάης του 68, ήταν ένα συμβάν κλεισμένο μέσα στην αλαζονεία του δυτικού πολιτισμού; Και η επανάσταση δεν προϋποθέτει πόλεμο; Έγινε πόλεμος; Και αν έγινε… «ο πόλεμος είναι πατέρας των πάντων άλλους τους έκανε θεούς και άλλους ανθρώπους, άλλους δούλους και άλλους ελεύθερους», μας λέει ο  Ηράκλειτος.  Και αν αυτός  ο αφορισμός κρύβει κάποια αλήθεια, ποιες είναι αυτές οι αλλαγές που έφερε αυτό το συμβάν σε ευρεία παγκοσμιοποιημένη κλίμακα;   Δεν ξέρω είναι κάποιες σκέψεις που με βασανίζουν αυτό τον καιρό.
City Travellers
City Travellers
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 328
Ημερομηνία εγγραφής : 05/11/2013
Τόπος : Athens, Greece

https://citytravellers.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

"Αναζητώντας τις ουτοπίες του μεταπολεμικού κόσμου".  Empty Monte Verità

Δημοσίευση από City Travellers Κυρ Δεκ 10, 2017 12:20 pm

City Travellers
City Travellers
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 328
Ημερομηνία εγγραφής : 05/11/2013
Τόπος : Athens, Greece

https://citytravellers.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης